Stefano Epifani: „Przyszłe pokolenia również mają prawo do innowacji”

Stefano Epifani jest prezesem Fundacja Zrównoważonego Rozwoju Cyfrowego, pierwsza tego rodzaju instytucja badawcza we Włoszech zajmująca się relacjami między trwałość e digitalizacja.
Przez piętnaście lat wykładał Internet na Sapienza, głównym uniwersytecie w Rzymie, a obecnie jest profesorem zrównoważonego rozwoju cyfrowego na Uniwersytecie w Pawii.
Jest doradcą ds Organizacja Narodów Zjednoczonych o skutkach transformacja cyfrowy w zarządzaniu procesami zrównoważony rozwój miast.
Jest także autorem licznych publikacji z zakresu zrównoważonego rozwoju cyfrowego, transformacja cyfrowy, e-biznes, zarządzanie wiedzą, z których najważniejsze warto wymienić: „Podręcznik komunikacji politycznej w Internecie” (Istituto di Studi Politici San Pio V, 2011); „Decydowanie o innowacjach” (Sperling i Kupfer, 2006); „Społeczność ucząca się: oparte na współpracy modele zarządzania wiedzą” (Franco Angeli, 2004); „Społeczność biznesowa: zarządzanie kapitałem intelektualnym w gospodarce opartej na wiedzy” (Franco Angeli, 2003); „Internet dla pisarzy” (Jackson Publishing Group, 1996).
Odkrywanie jest głównym motorem tych, którzy poszukują nowych sposobów zbliżania się do świata, prawdziwym motorem innowacji.
Stefano Epifaniego jest zatem odpowiednią osobą do kontynuowania naszej serii wywiadów z dociekliwymi umysłami, które wkładają swój talent w nowe odkrycia, niezależnie od tego, czy są ich głównymi architektami, czy też umożliwiają ich tworzenie, tworząc podatny grunt.
Odbyliśmy z nim długą (czasami ożywioną) rozmowę o innowacjach, o tym, jak są one faktycznie możliwe, a przede wszystkim o różnych interpretacjach, jakie nadaje im nasze obecne społeczeństwo.
Tematy poruszane również w jego najnowszej książce „Cyfrowy zrównoważony rozwój: dlaczego zrównoważony rozwój nie może obejść się bez transformacji cyfrowej”, w której konkretna strona internetowa.

Paolo Cherubini: „Tak właśnie „pasują” fałszywe instrumenty muzyczne
W książce dzisiejsze miejsca pracy między cyfrowymi, medialnymi i sieciami społecznościowymi

Hasłem przewodnim jest dziś często „innowacja”, ale jest to szeroko otwarte okno na możliwe scenariusze i nieskończone pola. Co zatem sprawia, że ​​innowacje kwitną i rozwijają się?
„Istnieją różne rodzaje innowacji, przede wszystkim: produkt, proces, rynek i tak dalej. Wszystkie rodzaje innowacji łączy zasada, że ​​to technologia je umożliwia, a więc sprawia, że ​​są możliwe. Jednak, aby prosperować, istnieje zestaw czynników, od orientacji po doskonalenie. W związku z tym musimy zadać sobie pytanie, co rozumiemy przez poprawę. Jeśli prawdą jest, że innowacja oznacza zmianę, która się stabilizuje, ale w rzeczywistości zmierza w kierunku pozytywu, co sprawia, że ​​tak się dzieje? Z mojego punktu widzenia zasadniczą cechą jest trwałość. Przez zrównoważony rozwój nie mam jednak na myśli szeroko stosowanej obecnie koncepcji, która umieszcza to słowo wyłącznie w kontekście środowiskowym. Zrównoważony rozwój oznacza „zdolność do zaspokojenia własnych potrzeb pokoleniowych bez uszczerbku dla możliwości zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń. A zatem, aby przyszłe pokolenia mogły zrobić to samo”, używając definicji podanej przez Światową Komisję Narodów Zjednoczonych ds. Energii i Środowiska w 1987 r.”.

Valter Fraccaro: „AI bez etyki nie jest prawdziwą inteligencją”
Obowiązek szkolenia w celu przejścia do zrównoważonego rozwoju

W jakim stopniu podzielasz podejście i punkt widzenia ONZ?
„Uczyniłem tę definicję własną, ponieważ dotyczy ona wymiaru systemowego. To nie jest definicja „czynienia dobra”. Dziś modne jest mówienie w odniesieniu do tych kwestii, że musimy „myśleć pozytywnie”. Tu nie chodzi o pozytywne myślenie czy optymistyczne patrzenie w przyszłość. Jest to kwestia myślenia o przyszłości tout court i aby to zrobić, musimy zrozumieć, że wizja, dla której przyszłość musi być zrównoważona, jest jedyną możliwą wizją, ponieważ jako jedyna projektuje problemy, z którymi musimy się zmierzyć wymiar systemowy. „Nie zostawiaj nikogo w tyle”, zysk Agendy ONZ 2030, ma z pewnością wartość społeczną, ale przede wszystkim jest kwestią systemową. Jeśli na naszej ścieżce wzrostu zostawimy kogoś w tyle, zaburzymy równowagę systemu i my też znowu zostaniemy w tyle. Zrównoważony rozwój nie oznacza to konsumowania mniej, ale konsumowania lepiej; nie oznacza ograniczania, oznacza optymalizację; nie oznacza to marnowania, oznacza budowanie okrągłych modeli. Dziś wiemy, że zasoby naturalne są ograniczone. Kiedy patrzymy na dostępność, musimy to robić z myślą, że powinny być dostępne nie tylko dla nas, ale także dla przyszłych pokoleń. W ten sposób trwałość staje się kwestią techniczną, zajmującą się równoważeniem kawałków świata na różnych etapach rozwoju. Innowacyjność to potrzeba budowania systemów wsparcia dla tych dynamicznych systemów. Kiedy mówimy o zrównoważonym rozwoju cyfrowym, mówimy o jednej bardzo konkretnej rzeczy: używamy technologii do wspierania i kryteria trwałościi musimy patrzeć na zrównoważony rozwój jako kryterium wykorzystania dla rozwoju technologicznego”.

Giovanni Zappatore: „To MedTech daje konkretną pomoc”
Południowy Tyrol heimat cyfryzacji i zrównoważonego rozwoju

Porozmawiajmy o kreatywności, zasadzie stojącej za innowacjami. Aby kreatywność była funkcjonalna, musi być kształcona i ukierunkowana. Jeśli ktoś chce zostać specjalistą w swojej dziedzinie, czy lepiej jest wertykalizować, a więc czytać coraz więcej na ten temat, czy też być bardziej horyzontalnym, eksplorując pobliskie dziedziny i tematy, które się na to składają?
„Obie odpowiedzi są prawdziwe. To zależy od tego, czy chcesz zostać najlepszym chirurgiem na świecie w leczeniu paznokcia małego palca lewej ręki, czy też chcesz zostać lekarzem internistą, który potrafi całościowo przeanalizować stan pacjenta, uświadomić sobie, że problem z paznokciem nie zależy od problemu lokalnego, ale od problemu ogólnoustrojowego. Jednak obaj muszą zrozumieć, jak zmieni się ich praca w zależności od rozwoju technologii. Weźmy na przykład zjawisko chwili, ChatGPT. To narzędzie radykalnie zmieni nasz świat i naszą pracę: nie sprawiając, że zniknie, ale zmieniając. To samo stało się w 1865 roku z „Ustawą Czerwonej Flagi”, kiedy rząd brytyjski próbował ograniczyć samochód, aby faworyzować wcześniejsze metody podróżowania. Musimy wybrać, czy chcemy być woźnicami, ostrzegającymi czy szoferami. Jeśli zrozumiemy, jak nasz sposób pracy może udoskonalić się w oparciu o nowe technologie, nasza rola będzie stawała się coraz bardziej wartościowa. Na przykład Uniwersytet Harvarda eliminuje kursy diagnostyki obrazowej, ponieważsztuczna inteligencja już dziś jest bardziej wydajny niż istota ludzka. Jednak zastępuje ją kursami Data Science, aby umożliwić przyszłym lekarzom lepsze łączenie się z nowymi narzędziami. Prawdziwe pytanie pozostaje: jak trwałe jest to wszystko? Technologia zawsze zwiększa miejsca pracy: problem polega na tym, że niekoniecznie prowadzi je tam, gdzie je niszczy…”.

Riccardo Esposito: „Blockchain wpłynie na nas wszystkich…”
Skuteczność cyfrowa, innowacyjność i włączenie społeczne to „środki zaradcze” na zamówienie.

Co by było, gdybyśmy spróbowali zapytać ChatGPT na temat, który jest szczególnie bliski naszym sercom? Jakie wyniki osiągnęlibyśmy, gdybyś zapytał ją za nas o różnicę między sztuczną inteligencją a ludzkimi copywriterami?
„Z przyjemnością to robię i zgłaszam różnicę w kolejności. Znajomość grupy docelowej: człowiek tak, sztuczna inteligencja nie; opowiadanie historii: człowiek tak, sztuczna inteligencja nie; marketing: człowiek tak, sztuczna inteligencja nie; kreatywność: człowiek i sztuczna inteligencja, oba tak; perswazyjne pisanie: oba tak; autonomia: obie tak; nauka: obie tak; koszty: wysokie i zmienne w zależności od zużycia. Rezultatem eksperymentu jest to, że ChatGPT ma dwa ograniczenia: nie tworzy nowych rzeczy i żywi się istniejącymi źródłami, introjektując ich braki bez możliwości uzasadnienia. Z tego powodu, jeśli poprosisz go o bogactwo, pokaże ci białego mężczyznę, a jeśli poprosisz go o ubóstwo, pokaże ci czarną kobietę. Oznacza to, że będzie produkować treści dotyczące tych uprzedzeń, jednocześnie nadal karmiąc ograniczone postrzeganie rzeczywistości”.

Jak więc rozwiązać problem utraty pracy?
„Prosto: tam, gdzie to możliwe, z przekwalifikowaniem; tam, gdzie nie możemy, będziemy również interweniować, w skrajnych przypadkach, z formami subsydiów dla tych, którzy zostali „poszkodowani” przez zmianę”.

Francesca Veronesi: „Fundacja „z ojcowskim sercem””
Kluczowa innowacja i zrównoważony rozwój przybycia Audi do Formuły 1

Młodzi ludzie i nowe technologie: mówi się, że chłopcy i dziewczęta są odizolowani, oderwani od świata i oderwani od rzeczywistości, ponieważ zamykają się w fantastycznym uniwersum lajków i sieci społecznościowych, w którym wizja tego, co otacza one są rozłożone. Typową reakcją na to zjawisko jest powiedzenie: „Zakażmy im”. Oznacza to, że dostrzegany jest tylko żartobliwy wymiar zjawiska, a nie rzeczywistość, która otwiera wiele scenariuszy…
„Szybka odpowiedź brzmi: „Dobrze, Boomer”. Rozszerzona odpowiedź jest taka, że ​​jest to pogląd kogoś, kto znalazł się w świecie, którego nie rozumie. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że kierujemy się w stronę problemów. W rzeczywistości, kiedy wchodzę na Instagram, jest on pełen dorosłych, którzy żyją z polubień, myląc popularność i trafność. Ludzie gotowi zapłacić szalone sumy za zrobienie sobie zdjęcia na jachcie, aby pokazać się z wygodnym stylem życia, którego tak naprawdę nie mają. Dzieje się tak dlatego, że opisywanie doświadczeń jest ważniejsze niż przeżywanie ich. Dorośli są przekonani, że młodzi ludzie, będąc cyfrowymi tubylcami, potrafią wykorzystywać konteksty medialne, w których się poruszają. Ale w rzeczywistości te środowiska cyfrowe zostały zbudowane przez dorosłych, aby można było z nich korzystać w sposób zgodny z modelem biznesowym tego, kto je stworzył. Aby coś zmienić, musimy przestać być zwykłymi użytkownikami i zrozumieć logikę stojącą za platformami, wykorzystując je w pełni. To czyni różnicę między społeczeństwem pasywnym a społeczeństwem aktywnych zmian. W tym historycznym momencie mamy do czynienia z trzema kategoriami ludzi: tymi, którzy próbują zrozumieć technologię i zdają sobie sprawę, że nie mają narzędzi; ci, którzy używają ich jako „młodych starców”, szukających podobnych; kto chce ich zakazać. Jednak technologii nie można i nie wolno zatrzymać: należy ją ukierunkować tak daleko, jak to możliwe. Posiadanie odpowiedniej strategii pozwoliłoby nam nie dopuścić do załamania się części populacji i znacznie przyspieszyć proces technologiczny. Oznacza to uczynienie innowacji zrównoważonymi, ponieważ trwałość staje się horyzontem kultura, która kieruje krokami w toku, nadając jej właściwe kryteria”.

Diana Engetschwiler: „Więcej uwagi na Romandie, Ticino i PMI”
Wenecja Światowa Stolica Zrównoważonego Rozwoju, projekty i przyszłość

Porozmawiajmy o bezpieczeństwie danych. Ludzie tak naprawdę nie rozumieją, co oznacza bezpieczeństwo danych i jakie ryzyko może wiązać się z ich wykorzystaniem przez platformy.
„Dzieje się tak, ponieważ jednego brakuje świadomość technologiczna, nie tylko przez użytkowników, ale także przez tych, którzy powinni zarządzać postępem technologia samo. Dzieje się tak, ponieważ nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo przenika to nasze życie. O ile wcześniej pojęcie to dotyczyło tylko osób posiadających komputer, o tyle dziś jest nim digitalizacja tak wszechobecny, że dotyka każdego. Jesteśmy przyzwyczajeni do korzystania z naszych urządzeń komputerowych tak, jakby dla zachowania bezpieczeństwa wystarczyło je wyłączyć. Trochę jak zamykanie drzwi przed wyjściem z domu. Nie mamy kultury bezpieczeństwa ani jako jednostki, ani jako firmy, ani jako instytucje”.

Jaki jest pierwszy krok do pokonania, aby rozwiązać sytuację?
„Nasz problem nie polega tylko na umiejętnościach, ale na świadomości, ponieważ jeśli nie jestem świadomy tego, czego potrzebuję, nawet nie zadbam o to, aby mieć umiejętności, aby to realizować. Dlatego musimy rozwijać kulturę bezpieczeństwa, która generuje świadomość, która w ten sposób staje się motorem nabywania umiejętności”.

Stefan Zwicky: „Jesteśmy wspaniałym źródłem internacjonalizacji”
Zrównoważony rozwój: bohaterowie Zjednoczonych Emiratów Arabskich (i nie tylko) 2023 roku

Jest pan profesorem na Uniwersytecie w Pawii. Czego życzysz swoim uczniom?
„Zdolność zrozumienia, że ​​nie ma prostych odpowiedzi na złożone problemy. Nasze społeczeństwo często prowadzi nas do mylenia złożoności z komplikacją, aw konsekwencji do sprowadzania prostoty do uproszczenia. Więc to, co chciałbym im przekazać, to nie tyle umiejętność znajdowania odpowiedzi, ile zadawania właściwych pytań. Uczenie dzieci spraw technicznych nie ma sensu, ponieważ zmieniają się one szybciej niż czas, jaki zajmuje im ukończenie szkoły. Udzielanie ustrukturyzowanych odpowiedzi nie ma większego sensu, ponieważ świat jest złożony, a zatem odpowiedzi zmieniają się w miarę rozwoju wydarzeń. Więc jedyne, co możemy zrobić, to zbudować system, w którym ludzie pozostają ciekawi i systemowo zadają pytania. Jeśli umożliwimy to młodym ludziom, być może w niewielkim stopniu przyczynimy się do stworzenia ludzi zdolnych do przetrwania tego, co nas czeka…”.

Edoardo Volpi Kellermann: „Uczucia i technologia są w centrum uwagi”
Lugano globalna latarnia cyfryzacji i gospodarki kryptograficznej