W Palau laboratorium hodowli ryb, które będzie nas żywić w przyszłości

Lecąc nad krystalicznie błękitnymi wodami archipelagu Palau na południowym Pacyfiku, w wielu miejscach można zauważyć coś niezwykłego: całkowity brak kutrów rybackich.

W 2015 roku mała republika oceaniczna wyznaczył 193.000 XNUMX mil kwadratowych swojego terytorium morskiego jako chroniony rezerwat, w którym połowy są zabronione.

Chociaż decyzja ta pomogła chronić życie morskie, stworzyła również poważne wyzwanie na przyszłość.

W jaki sposób kraj oceanu może zapewnić, żeuwagę na konserwację nie odbywa się kosztem tworzenia miejsc pracy i wzrostu gospodarczego?

Palau, przy wsparciu Programma delle Nazioni Unite per l'Ambiente (UNEP) bada możliwe rozwiązanie: akwakulturę.

Sojusz na rzecz zrównoważonego rozwoju między rybami a aromatycznymi ziołami

Test dobrze prosperującej, ale przyjaznej dla środowiska akwakultury dla 18 XNUMX mieszkańców

Podczas gdy w wielu miejscach uprawa roślin i zwierząt wodnych stała się plagą dla środowiska, urzędnicy rządowi na Palau mają nadzieję na zbudowanie dobrze prosperującego przemysłu akwakultury i przyjazny dla środowiska, który zapewnia miejsca pracy i zapewnia, że ​​18.000 XNUMX mieszkańców kraju nie jest całkowicie uzależnionych od dzikich zasobów rybnych.

„Przemysł hodowli ryb w Palau ma ogromny potencjał”, mówi Tsunghan Lee, konsultant branżowy, który pracuje dla Rząd Palau.

„Ale to wciąż jest zjawisko embrionalne. Są tylko dwie komercyjne farmy rybne, produkujące ryby na przynętę i jedenaście farm na morzu….

Samojezdna farma rybna będzie szukać… najlepszych wód

10 procent światowej populacji jest uzależnionych od rybołówstwa

Palau nie jest to jedyny kraj borykający się z problemem ochrony zasobów rybnych, przy jednoczesnym zabezpieczeniu środków do życia rybaków i różnorodności biologicznej mórz, która leży u podstaw turystyki przybrzeżnej.

Zgodnie zOrganizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, słynna FAO, do 10 procent światowej populacji utrzymuje się z rybołówstwa.

Jednak w 2019 r. jedna trzecia światowych zasobów rybnych była nadmiernie eksploatowana, w porównaniu z 10 proc.

Akwakultura ogromnie się rozwinęła w ciągu ostatnich trzech dekad i obecnie dostarcza połowę wszystkich ryb przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

„Działalność związana z hodowlą ryb wzrosła ponad trzykrotnie na całym świecie, z 34 milionów ton w 1997 roku do 112 milionów ton w 2017 roku”, wyjaśnia Sang Jin Lee, kierownik zadań w Dziale Różnorodności Biologicznej Światowego Funduszu na rzecz Środowiska UNEP.

Video, „inteligentny” trimaran do akwakultury głębinowej

9,8 miliarda ludzi na Ziemi w 2050 roku, a jedna trzecia ryb pochodzi z hodowli

Do 2030 r. akwakultura może produkować prawie dwie trzecie ryb spożywanych na całym świecie.

A ponieważ przewiduje się, że światowa populacja wzrośnie z 7,96 miliarda do 9,8 miliarda do 2050 r., bezpieczeństwo żywnościowe nadal będzie niezwykle ważną globalną kwestią.

Hodowla ryb nie ogranicza się do produkcji żywności: generuje również produkty wykorzystywane w przetwórstwo spożywcze, pasze, paliwa, kosmetyki i szereg innych produktów przemysłowych.

„W ciągu ostatnich dwóch dekad akwakultura przekształciła się ze stosunkowo niewielkiej roli w główną rolę w światowym systemie żywnościowym”, mówi Sang Jin Lee.

Ale świat hodowli ryb nie jest pozbawiony problemów.

„Znaczna część akwakultury uprawianej na całym świecie powoduje zanieczyszczenie, powoduje choroby i degraduje wybrzeża”dodaje Sang Jin Lee.

„Jednakże gospodarstwa akwakultury, jeśli są dobrze zarządzane, mają potencjał do świadczenia szeregu usług ekosystemowych”.

Ponieważ woda jest tak niezbędna do życia i zdrowia

Od norweskiej farmy Salmars Ocean Farm z 3 milionami łososi po stawy lądowe

Działalność związana z hodowlą ryb może być bardzo różna pod względem wielkości, od Salmars Ocean Farm u wybrzeży Norwegii, która może pomieścić trzy miliony łososi, po małe farmy słodkowodne w stawach lądowych, w których żyją setki ryb.

„Gdy zarządza się w ramach szerszego ekosystemu i strategii, akwakultura ma potencjał do ulepszania ekosystemów i dostarczania ludzkości większych korzyści, z wartościami potencjalnie zwracanymi przez szeroki zakres określonych usług regulacyjnych, zaopatrzenia, siedlisk i kultury”, komentuje ponownie Sang Jin Lee.

W 2022 r. UNEP opracował krajowy projekt finansowany przez Global Environment Facility w celu wzmocnienia polityki, planowania i zarządzania akwakulturą na Palau.

Kraj będący stolicą Ngerulmud ma jeden z najbardziej zróżnicowanych biologicznie ekosystemów podwodnych na świecie, ale niezrównoważone praktyki rozwojowe, skutki zmian klimatu, nadmierna eksploatacja zasobów naturalnych i ciągła ekspansja turystyki stanowią poważne zagrożenie dla jakość środowiska i różnorodność biologiczna z Palau.

Pływająca wyspa na Malediwach na tle wznoszących się mórz

Jedynym modelem pozostają Cele Zrównoważonego Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych

„Wiele zmian ekosystemów wywołanych przez człowieka, zachodzących na tych delikatnych wyspach, jest nieodwracalnych”dodaje Sang Jin Lee.

Problemy te rozciągają się na krajowy przemysł akwakultury, który według kierownika zadań Światowego Funduszu na rzecz Różnorodności Biologicznej UNEP cierpi na ograniczone planowanie, zdolności i koordynację.

„Często prowadziło to do niezamierzonego wpływu na ekosystem i niedopasowania między produkcją sadzonek, potrzebami i lokalizacjami dla gospodarstw akwakultury”Sang Jin Lee wyjaśnia.

Projekt prowadzony przez UNEP poprowadzi rozwój sektora akwakultury w celu integracji dziedzictwo konserwatorskie morskiej różnorodności biologicznej Palau.

„Rozwijana odpowiedzialnie akwakultura stanowi znaczącą okazję do jednoczesnego spełnienia trzech filarów Celów Zrównoważonego Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych: wyeliminowania ubóstwa i głodu oraz promowania dobrobytu, przy jednoczesnej ochronie planety przed degradacją”, w końcu oświadczył Sang Jin Lee.

Uczenie głębokie bada interakcje społeczne między zwierzętami